อาร์ต นูโว
นวศิลป์
Art Nouveau
คริสต์ศักราช 1880-1914
“อาร์ต นูโว พจนานุกรมศิลปะ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ได้กำหนดเป็นศัพท์ภาษาไทยไว้ว่า “นวศิลป” เป็นศิลปะที่ได้รับความนิยมสูงสุดในยุโรปและสหรัฐอเมริกาในระหว่าง ปี 1880-1914
มีจุดเริ่มต้นมาจากชื่อร้านของ แอส.บิง (S. Bing) เปิดในปารีสในปี 1895 ที่ชื่อว่า “ลา นูโว” (L’ Art Nouveau) แปลว่า ศิลปะใหม่ (the New Art) ต่อมากลายเป็นชื่อที่เรียกศิลปะที่มีรูปแบบเฉพาะทั้งในด้านสถาปัตยกรรม การออกแบบ และศิลปะอื่นๆ ในเยอรมนีเรียกว่า Jugendstil แปลว่า เยาว์ (youth) ในอิตาลีเรียกว่า Stile Liberty ในสเปนเรียกว่า Modernista และในออสเตรีย เรียกว่า Sezessionstil (secession style)
อาร์ต นูโว มีความลักษณะพิเศษด้วยการใช้รูปทรงแบบอินทรีย์รูปหรือรูปทรงที่มีลักษณะเป็นธรรมชาติ มีการใช้เส้นที่อ่อนช้อยเลื่อนไหล มีการผสมผสานลวดลายต่างๆ
ตัวอย่างเช่น ปาเล สโตเคล่ (Palais Stoclet) ในเมืองบรัสเซลส์ (Brussels) ประเทศเบลเยี่ยม งานกระเบื้องของ กุสตาฟ คลิมต์ (Gustav Klimt, 1862-1918) งานออกแบบซุ้มประตูโลหะทางลงสู่สถานีรถไฟใต้ดินที่ปารีสของ เฮ็คเตอร์ กุยมาร์ (Hector Guimard, 1867-1942) และผลงานของ เอมิล ชาล (Emile Galle, 1846-1904) และสถาปัตยกรรมเลื่องชื่อของ อันโตนิโอ เกาดี้ (Antonio Gaudi, 1852-1926)
อาร์ต นูโว ปฏิเสธกระแส “ฟื้นฟูศิลปะหลักวิชา (Academic Revivalism) ซึ่งครอบงำศิลปะและการออกแบบในคริสต์ศตวรรษที่ 19 แหล่งที่มาของ อาร์ต นูโว มีมาตั้งแต่ กลุ่มอาร์ต แอนด์ คราฟท์ มูฟเมนต์ (Arts and Crafts Movement) ในอังกฤษ และกลุ่ม ซิมโบลิสม์ (Symbolism) และความนิยมในศิลปวัฒนธรรมญี่ปุ่น และรูปแบบสารพัดที่ผสมเข้ามาตั้งแต่แนวอียิปต์โบราณและ โรโคโค (Rococo) ในคริสต์ศตวรรษที่ 18
อาร์ต นูโว นิยมทำงานที่มีเรื่องของการเสพสังวาส (erotic) มักจะมีลักษณะการใช้ปัจจัยต่างๆจากธรรมชาติและความเป็นผู้หญิง ซึ่งจะตรงกันข้ามกับการสร้างสรรค์ในศิลปวัฒนธรรมตะวันตกโดยทั่วไปที่มักจะเกี่ยวโยงกับความเป็นชาย
ศิลปิน: ปาเล สโตเคล่ (Palais Stoclet), กุสตาฟ คลิมต์ (Gustav Klimt, 1862-1918), เฮ็คเตอร์ กุยมาร์ (Hector Guimard, 1867-1942), เอมิล ชาล (Emile Galle, 1846-1904), อันโตนิโอ เกาดี้ (Antonio Gaudi, 1852-1926)